Simgelemenin yagmurlari Şiiri - Erdal Çoban

Dehsetin yagmuru geceyi doverken

Feslegen kokusuydu burnumu cezbeden

Gozumu kamastirirken yildirimlar

Uzakta bir far yakar geride birakilan kadinlar

Karanlik bir Persembe sabahi

Kendini nisan zanneden bir haziranin basi

Oylece oturmus verandadayim

Yagmurlarda benligimi yitirdiklerimi ararim

Allah evi olmayanlara yardim eder mi bilmem

Evinde kuru ama mutsuz olanlara yardim etsin diye geciririm icimden

Adana ya benzetti bu yagmur buralari birden

Cocuktum korkardim gene duslerimden

Dede evinin guveni okunurdu sovuslerimden

Annemi ozlerdim,

Oldu mu yasiyor mu en buyuk suphem

Alti yil gecse de ustunden gecmedi hala bu eski endisem

Agaclar kimiltisiz, agaclar korkak

Dusen simseklerdir Allah’a inanma nedenleri

Kucukler cunku hepsi murdar

Her bir dalindan yaprak olarak beni sarkitirlar