Simge Kadınlar-ben Bengisu, İlk Düşünüz

………….“Sesin nerde kaldı? kar içindesin! ”

Akarsuyun serin sevincini duydum,
İlk aşkın kalbine aktı çocukluğum:
Belleğimde ürperen kar çiçekleri…
Islak saçlarının yıldızlı seheri
İçinde daha dün kara duygulardan
Hevesle ayrılmışım seninle, zaman
Gözlerinde demlenerek uyanacak
Sıtma sancılarla birazdan, berrak
Köpüklerimizi uçuralım diye
Karmeleklerin beyaz sessizliğine.

Sesin nerde kaldı? Sen sustukça gün,
Konuştukça kış uzuyor, ince yüzün
Minelerini açıyor bir bir yaza.
Başucumuzda dinlenen ak kiraza…
Göçmen kuşlarınla sen, yarın yeniden
Gümüş tenli yapraklar topla göğsünden.
Aşk, üşüyen bir bulutun çocuğudur,
Anılara mevsimsiz yağsa da olur.

Akarsuyun derin sevincini duydum,
Yosun tutmuş hüznümün uğultusuyum.
Aylar döner, günler söner, gam kürelenir…
Tanrım hâlâ saçını kumrala boyar,
Hâlâ dudaklarında bengi şarkılar…
Eski yazlar hâlâ üşür pencerelerde,
Sözler uçar, yazılarla iner perde:
Unutma kar sesini mavi küheylan,
Uyanma al sıtmalı bengi rüyandan…