Belki bir kartanesiydin kalbimde
Hiç yağmayan
Belki bir çiçektin
Hiç açmayan
Belki gündüzlerimdin
Geceler boyu özlemini çektiğim
Kim demiş ?
Ne demiş?
Neden demiş?
Demiş mi...?
Böyle böyle harcıyoruz hayatımızı
Böyle harcatıyorlar hayatımızı;
Sevmek
Sevmekle başlar her şey
Bir umut yeşertir kalbinde
Bir insanı sevebilme ihtimalin
Bir umuttur ki
Karanlığa dusen o ilk ışık gibidir
Hayat bir su misali
Akar yolunu bulur
Dereler ırmağına kavuşunca,
Diner gözyaşı...
Birlikte akmaya başlar sonsuz gökyüzü!
Irmaklar derelerle birlikte,
Umuttur insanı yaşatan
Umuttur kalpleri kucaklayan
Masum gülüşlerde berrak bir denizde
Kurumuş ırmakların arasından
Yeşerendir o...
Yine öyleyim
Yine öyle hissediyorum
Yine öyle hissettiriyor hayat
Güçsüz,savunmasız,yalnız...
Çabasız mutluluk olur mu ?
Peki ya Çabasız başarı?
Yaşarken bilmiyoruz kıymetini
Sonradan özlüyoruz
Çok özlüyoruz...
Dönmek istiyoruz
Tozlanmış,yıpranmış sayfaların arasında gezinmek istiyoruz...
Ama nafile
Cama yansıyan hüzün,
Suya yansıyan öfke,
Birleşti hepsi bu gece...
Birleşti ayın şavkı vurunca,
Aydınlıklar karanlığa dönünce,
Ben senden vazgeçince...
Uykusuz gecelerimin sebebi
Yalnızlığımın korkusu
Gözyaşımın, umudumun, mutluluğumun sebebi
Herkes tek bir kişi sanar seni
Herkes tek bir vucud sanar benliğini,
Oysaki kalbimsin sen!
Yanlış yaptığını bile bile
Göre göre hatalarını
Seve seve yalanlarını
Alışıyorsun bu hayata
Hayat, bir döngü misali
Alışma sürecinden sonra başa dönüyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!