sıkıntı mevsimiydi sanırım
yapraklar morardı
dağ çileklerinin de tadı yoktu
bir saat
önceki bir saatten daha uzun boyluydu
kin artığı bir sessizlik yaşandı
ağrılı sevilerde kaçık kadın çorapları
yorgun yürekler toplandı sokaklardan
çarşılar hep hazırdı çıkagelecek müşterilere
göğü yalnız bırakmışlar koşacaklardı
anlaşılmaz iştahlarıyla mutluluk arayacaklardı
sallanacaktı zaman durmadan
kaygı zahmetine girmeyecekti kimse artık
yas tutmayı bilmeyecekti
umutların gölgesine baka kalarak
öylece orada yaşanacaktı
müthiş umarsız
kolsuz kahramanlar bulanık
hep bir yerlere sığınan
sevmek mi
kaynaşmak mı
paylaşmak mı
sarılmak mı birilerine
ne bunlar böyle saçma sapan
geliniz yaklaşınız çok sayın
sevgili yaşam
kulağınıza bir şey fısıldayacağım
sonuçta çekip gideceğim
bu kesin
ne ki bundan böyle bana şimdi nasıl sarılacaksanız
ben de sizi öyle kucaklayacağım
anlaştık sanırım
size uzun ömürler
bana da biraz izin
Kayıt Tarihi : 17.9.2007 01:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)