Kaçmaktan yorgun olsa da
yaşamak için tek bildiği kaçmak olan
Ve susmanın narsist keyfini yudumlayan
Bir insana, ne desen karşılığını bulmaz.
Dipsiz kör bir kuyuya taş atmış gibi...
'Hem korkum oldun hem ümidim
Şimdi ne korkumsun ne ümidim '' !
Seninle başlamayan ama
Seninle yüzüme vurulan
Seni melhem etmek istediğim yaralarımın
Derinliğinde ,uzay boşluğunda
Yüzer gibi süzülüyorum şimdi...
Tutunacak ne korkum kaldı ne ümidim sayende
Gönüllü gönülsüz bilinene
Teslim olunur bir şekilde,
Mesele, bilinmeyenin içinde süzülmekte
Bilinmeyene sırtını verme yiğitliğine vderdikleri
Ad bu teslimiyet dedikleri...
Öleceğini bilerek yaşayan
Tek canlıdır oysa insan.
Ölümsüz olmak için,
Duygularından ayrılmaya çalışan...
Sessizliğin küp ,ben yıllanmış şarap
Olsam da ,kibrinin gıdası olmam bundan sonra
Payelenme tadımdan, beni bilen bilir koruktan...
'Hem korkum oldun hem ümidim
Şimdi ne korkumsun ne ümidim '' !
28.05.2020
Denizli
Kayıt Tarihi : 28.5.2020 23:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şule Akşit](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/28/simdinin-beyani.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!