Şimdilik Unutuyorum Şiiri - Mehmet Bilgin

ŞİMDİLİK UNUTUYORUM

Orayla tanıştığımda yaşım onyediydi,
Delikanlı çağımdı, ilkbaharımdı,
Sevda bahçesine girmiştim,
Hayatımın ilkbaharını yaşıyordum,
Çiçekler solmayacaktı yüreğimde.
Lakin kopardılar beni oradan yirmibirinde,
Sonra yüreğimi aldılar o yerden,
Beni benle başbaşa bıraktılar,
Orayı unut dediler,
Ben de, ben de size inat,
Ey yüreksizler!
Şimdilik unutuyorum işte.

Unutuyorum pınarlarını,
Çemenini, söğüdünü,
Böğürtlenini, kuşburnunu,
Selvi boylu kavaklarını,
Güneşi arayan günebakanlarını,
Nefis kokan iğdeli derelerini,
Renk cümbüşü veren salkımlı bağlarını,
Yüreğinin içini oraya döken genç aşıklarını,
Çocukluğumuzun çocukluğunu yaşatan çocuklarını,
Şimdilik unutuyorum işte.

Serin serin esen rüzgarlı yazını,
Gecelerde seyrettiğimiz yıldızını,
Kiraz dalında asılı sazını,
Yüreğimize akıttığımız gözyaşlarını,
Bembeyaz gelinliğine bürünen kışlarını,
Yağmurun çisiltisiyle parlayan taşlarını,
Yüreğini evladı için kor eden analarını,
Nasırlaşmış elleriyle mücadele eden babalarını,
Şimdilik unutuyorum işte.

Bıraktım ben orayı oranın yüreksizlerine,
Ama gömdüler yüreğimi oranın sessizliğine,
Sessizliği bile rahatsız ediyor o yerin,
Çünkü mecnunlar leylalarını bu yerde yitirdiler,
Benim de leylam bu sessizliğe gömülüdür,
Onu da unutuyorum işte onu da.

Nakarat (İlk bölümün tekrarı)

İçimdeki Duygular/M.BİLGİN
19.08.1999/Sincik