Şimdilik Konuşmuyorum

Şimdilik konuşmuyorum. Suskunluğumun ardında derin bir okyanus gizli, hırçın dalgalarla boğuşan yalnız bir gemi gibi. Her kelime, içimde saklanan fırtınaları serbest bırakacak bir anahtar sanki. Bu sessizlik, ruhumun incelikle dokuduğu bir ağ. Her düğümünde kaybettiğim anılar, yaşanmamış hayaller ve söylenmemiş sözler asılı.

Konuşmuyorum çünkü her söz, içimdeki yaraları yeniden kanatacak bir bıçak gibi. Kalbimde yankılanan hüzün, konuşmak yerine sessizliğe sarılmayı öğretti bana. Konuşmuyorum çünkü her nefes, içimde biriken acının dağılması için bir adım daha atmak demek.

Şimdilik konuşmuyorum. Çünkü sessizlik, içimdeki karmaşayı dengeleyebilecek tek liman. Kelimelerimi içimde biriktiriyor, kalbimi dinliyorum. Bu suskunlukta, Allah'a sığınıyorum. Çünkü biliyorum ki O, kalbimdeki her çığlığı, her gözyaşını ve her duayı duyuyor. O'na sığınıyorum, O'nun rahmetinde huzur buluyorum.