Şimdilik hoşçakal Şiiri - Akif Tütüncü

Çoğul resimlerimin tekil çocukluğu
Dikenler çevrili güneşli günler gözlerinde
Delik şemsiyelerden yüreğin damlıyor
Acı bulutta hep vardı nedense hep sana damlıyor
Kim bilir sığınacak bir evin olmayışındandır

Şiiri yaşamak istiyordun kelimelerde
Kelimelerin yoktu sığınak olacak
Kendini yaşamaya başlamıştın duygu olacak
Değirmen de nasılsa kelime olurdu hayat
Şiir bir adımlık ateş uzağında
Her adımında kelime atarsın yaşama

Okula başlarsın henüz takılmamıştır kırmızı kurdele yakana
Gerçi hiç takılmayacaktır ne kadar başarılı olursan ol
Hayat gibi öğretmeninde geçsen bile hep bütünlemeye çağırır
Taki bir müfettiş öğretmeni sorgulayana kadar
Geçen öğrencilerden bile daha başarılıyken bu çocuk
Neden ikmalde bu çocuk hocam
Ah birde hayatı sorgulayan olsaydı

Henüz sevme vakti değildir ayıptır komşu kızına bakmak
Onlarla birlikte yakan top oynarsın
Hayatı atarsın onlar yakalar
Yalnızlığın hakkını vereceksin

Okuduğun ilk şiiri yaşarsın
Terk etmedi sevdan beni
Aynı topraktan filizlendik diye mi bilmem Ahmet Arif’le
Son okuduğun yaşamda
Hasretinden prangalar eskittim
Nede olsa acıyla yoğrulmuştur toprağımız

Hayat açtı penceresini yaşamaya devam
Şiir yazacak kelimeler biriktirmem lazım
Şimdilik hoşçakal