Hatırlarsın belki
Bir gece vaktiydi, sokakta bir tek ölü ışıklar vardı
Demir kapının sesi hala kulaklarımda
Nisan yağmurlarıyla çekip gitmiştin…
Pencere camının arkasında
Sen bana göstermiştin
Yağmur altında ıslanmadan da
Yağmurların içilebileceğini…
Hem buğulardan bile kardan adam yapmıştın
Mevsimlerin önce camlara geldiğini sen göstermiştin
Kardelenler ve bir de bahçede koşturan haylaz çocuklar vardı
Ne kadar da güzeldi…
Şimdilerde
Yağmur yağınca pencereden izlemiyorum
Dışarıdaysam bir ağacın altına,
Köhne bir binanın gölgesine saklanıyorum…
Ve mümkünse evden çıkmıyorum
Perdeleri kapatıp gürültülü bir müzik açıyorum
Duymuyorum ne yağmurun şapır şupur seslerini
Ne de kaldırımlara düşen ayak izlerini…
Ve şimdilerde değişiyorum;
Artık yağmur yağınca ağlamıyorum,
İşin kötü tarafı;
Her yağmur sonrası
Sensizliğe biraz daha alışıyorum...
Kayıt Tarihi : 10.3.2014 00:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!