Cami avlusuna hapsedildiğinde ömrümün sebebi
İki inanmış adam aradım sağımda ve solumda
Saflar sık değildi acımız değmedi birbirine
Derken evvel zaman adamları geldi aklıma
Ah! bir toprak olsaydım derken memur oldum
Kaygımın raf ömrünü doldurdum masa başında..
Şimdi avunurum her cumartesi kitap kurtlarıyla
Dünyayı kurtarmaya yeminli üç beş adamla
Egolar tokuşur akıl çukurunda kıvranırken zaman
Yine teraziye girmedi aşk ergen cesaretiyle
Öğle ile ikindiyi cem ettirdi ümmetin bin derdi
Nerede düşmüşsek oradan kaldıramadık kendimizi..
Kayıt Tarihi : 5.8.2019 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!