Şimdiki ZAMAN Şiiri - Ramazan Kılıç

Bir çalışan beş kişiye bakardı,
Çalışan kazanır, çalışmak kârdı,
Ya altmışta ya yetmişte çökerdi,
Kırkında çöktürür şimdiki zaman.

Dostlukta güzeldi,arkadaşlıkta,
Dostlar hep sorardı tokluk, açlıkta,
Cahillik bırakıp her gün kaçtıkta,
Eskiyi arattı şimdiki zaman.

İblisin yattığı yeri biliriz,
Ne emek ne alınteri biliriz,
Haram, helâl demez kârı biliriz,
İnsanları bozdu şimdiki zaman.

Bereket kalmamış dönmüyor geri,
Şansa kızıyoruz yıllardan beri,
Kimseye yağ çekip olmazsak eri,
İnsanı tanımaz şimdiki zaman.

Zaman sana uymaz sen uy diyorlar,
İşine geleni gör, duy diyorlar,
Vicdan merhamete var kıy diyorlar,
Nereye getirmiş şimdiki zaman.

İki yüzün değil çok yüzün olsun,
Hiç kızarmaz yüzün, ceplerin dolsun,
İşe yaramayan insanlık ölsün,
Dedirtmiş insana şimdiki zaman.

Zalime madalya takan olmuşuz,
Canı nâr da yakıp,bakan olmuşuz,
Değerlere kurşun sıkan olmuşuz,
Gönüller tam takır şimdiki zaman.

Ramazan yazmakla düzelir mi hiç?
Varlığa meğilettik, birlik ile güç,
İnsanlığı bozan, ta piç oğlu piç,
Dedirtir insana şimdiki zaman

İstanbul 07 10 2011