Eski çağ aşığının damarında kanmışsın
Yarınlara bağlayan yaşatan bir canmışsın
Görmeyip gülen yüzde kalplerin karasını
Mutluluğu acıdan sıyırmadan sarmışsın
Yorulurmuş gözlerin ufukları beklerken
Yokluğu katık edip ümitlere banmışsın
Gözlerinde ışıklar kararmış yavaş yavaş
Hazanda da gülleri açacaktır sanmışsın
Mecnun'u bulmalısın aşkından çöle düşen
Şimdi seven mi kaldı, sen boşuna yanmışsın.
Kayıt Tarihi : 1.4.2002 19:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!