Şimdiki hal Şiiri - Ayşe Koçak 3

Ölüm bile vız gelirken yüreğimdeki acıya,
Birden durdum duruldum, sanırım ben kederden yoruldum.
Kanmışlığın zehiri hücre hücre yayılırken ruhuma,
Bir damla su ile, kimbilir ne ateşlerden korundum.

Yalnızlığına kıyamayıp, çoğalttım seni kendimle
Sense beni azalttın, sana ait olan tüm değersiz(lik) lerle.

Şimdi geldi mi yolun sonu,
Yitirdiklerine dönüşde misin?
Be hey insan sureti, yine küfürlerde misin?

Acıyı kederi, hüznü ve sevmeyi bilirim,
Unutmayı bildiğim kadar,
Yeniden başlamayı da bilirim bilmesine,
Bile bile lades demeyi bilmeseydim keşke..!