Şimdiki gibi Şiiri - Atilla Durukan

şimdi ki gibi yağıyordu,
nisanda yağmurlar.
şubat ta, mart ta karlar,
bazen yuvarlanırdık karda.
çocuklar gibi.

yürürdük kimsesiz aşıklar gibi, karanlıklarda,
ara, ara yemeğe de giderdik,
sen patlıcan kebabını severdin, bende,
severek yerken yemeği, sen ben de seni seyrederdim.

bazen çook konuşurduk havadan, sudan ve de çocuktan.
sen, sarı saçlı, mavi gözlü olsun derdin, bende sen olsun derdim.
sonra değişirdi konu,
ver elini dünya turu derdik,

şimdi, derinliklerin deyim konuların,
ama sensiz ve de kimsesiz,
yine konuşuyorum seninle ve
, çünkü mezarının başındayım.

her zamanki gibi,