Şimdi yürüyorum yolları sensiz

(Aziz Babam'a)

şimdi yürüyorum yolları sensiz
kulaklarımda uğultusu geçmişin
yüreğimde derin boşluk ve acı...

hani beraberdik ya gecenin böğründen fışkıran,
iplik iplik uzayan mesafelerde,
sen dağ gibiydin ardımda,
sen şefkat abidesi,
merhametli ellerin silerdi yetim gözyaşlarını...

seninle güzelmiş yaşam,varlığın; varlığım
gidişinle toz dumana boğuldu hayallerim

geride bıraktığın; yetim karanfil...
bir kaç hayal, dolu hatıra sefil....

kıymet bilmez ve görmez,yeni anlar halini
heyhat giden hiç dönmez...

bir ömür soludun Niyazi nefesini, Yunus gibi çağladın
bir selam, bir tebessüm,gönülleri bağladın

kimsesizlerin dostu,garıplerin yariydin
seninle biterdi tüm yalnızlıklar...

perdelenmiş hüviyyet,sırlı bir manzaraydın
ney misali inleyip hu çekerdin
dostun ve sırdaşındı seherler...

şimdi yürüyorum yolları sensiz
toprak örtüyor, gökyüzü örtmüyor seni
güneş ısıtmıyor beni...

Ey sessiz deniz,derin okyanus
sevgisi gönlümde yer tutan derviş
yıllarca yutkundun dertleri yuttun,
sabrı büyüttün,şikayeti unuttun
zemzem gibi dağıttın sevgiyi,vefayı öğrettin
şavkınla çözüldü dargınlık,bitti küslükler...

ağlıyor gözlerin son fotoğrafında hatıra diye verdiğin
bakamam,
isyan etse de dilim reddetmedi yüreğim,
seninle dopdoluymuş hayatım,unutamam,
buz dağına döndü yüreğim,eritemem...

bir akşam,ufkunda battı güneşin,
bir dost idi ölüm yanıbaşında,
ve sen gittin....

şimdi yürüyorum yolları sensiz
şimdi dürüyorum zamanı sessiz

(istanbul 10 01 2007)