muhanmmet faruk koca
Yapraklar sararıyor mevsim sonbahar,
Adını sayıklıyorum serin sonbahar gecelerinde,
Çoğalarak seviyorum seni giderek daha çok,
Geceleri kısaltıp gündüz oluyorsun,
Seni sevmenin nöbetini tutuyor yüreğim,
Sensiz olmanın düşüncesi bile deli ediyor beni,
Sensiz geceyi izliyorum ay düşüyor gözlerime,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta