Şimdi Yoksun Yanımda Şiiri - Osman Özkan 2

şimdi şu koca şehirde yapayanlızım
Sahil boyu yürüyorum
gecenin karanlığında
Yoksun yine rüyalarımda
Yoksun yine ayın ışığında
Yoksun gecenin mehtabında
Saatler durdu zamanda geçmiyor
Telefonum 'da çalmıyor artık
Gözlerim seni arıyor
Buram buram sensizlik
düşüyor içime
Yüreğim ise onsuz olmaz diyor
Yüreğim köz olmuş yanıyor
Ellerim seni gözlerim seni arıyor
Şimdi yoksun yanımda
Gittikçe artıyor kalp ağrılarım
Bir kabus gibi sensizligi yaşıyorum
Kadehlerle avutuyorum kendimi
Kadehler sana doluyor
Mezesi sen kokan kadehler
içki kullanmam bilirsin sevdiğim
Yudum yudum
ölümü içiyorum yokluğunda
Şu an keşke yanımda olsaydın
Son nefesimi vermeyi
kabul ederdim kollarında

Şimdi yoksun yanımda
ıssız ormanda bir başıma
yalnızlığı yaşarım gecenin karanlığında
Sorarım kendi kendime
Bir benmi yanlızım diye
Bir ışık bir umut arıyorum gökyüzünde
Dört yanım karlı dağ oldu geceme
Bütün karlar suskunluğumun ve
Sensizliğimin üzerine fırtınalar örtüyor
Çığ gibi geliyor sanki üzerime
Doyamadım senin o gül yüzüne
Doyamadım senin o kara gözüne
Bir umut bekliyorum gelecek diye ama
Şimdi yoksun yanımda
Gündüzleri hep hayaliyle gezdiğim
Geceleri ışığında aydınlandığım
Senin sevdana düştüm düşeli
Sen benim içime çektiğim
Geceleri dua ederek
rüyalarımda görmek istediğim
Sen benim en büyük tutkum
Tek vazgeçilmezimsin
Her gün yolunu gözlediğimsin
Şimdi yoksun yanımda
Şimdi yoksun