Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Şimdi yoksun,bir dil-i âvârede kaldı nâzın.
Geçti bu cân,doğmaz artık sabâh-gâhım.
Hem arar,hem ağlatır arkandan bin intizârın.
Uykusuz bakarım yollarına,sensiz,nigûn-sâr ım.
Mahzûn kalbim de ıssızdır,bi-cân harem-i yârım.
Râzıdır bu cân,olsa da âteş-i be-cân yanın.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta