Şimdi Yoksun Şiiri - Pakize Gülşah Tatlıdil

Şimdi yoksun…
Ve ben sensizliği iliklerime kadar hissediyorum.
Ne telefonumdan bir ses çıkıyor,
Ne de ansızın kapım çalınıyor.
Bana gelir gelmez giydiğin köpekli patikler
Çıkarttığın yerde duruyor öylece
Başını koyduğun yastıkta ve
Benim olduğun benimle olduğun gece giydiğin penyede
Hala kokun var.
Neden bu ev hala senin izlerini taşıyor bilmiyorum
Dinlediğim türkülerde ve yazdıklarımda
Hala senin dokunuşların var.
Her gözümü kapatışım da…beni öpüşün,
Her sessizlikte…kulaklarımda sesin var.

Dün gece hiç uyumadım,
Biliyorum sende uyuyamadın
Hissettim…dalgın dalgın,bir an çaresiz,sıkıştırılmış
Duvarla göz göze…ben göz bebeklerini için de
Hissettim sende uyumadın.
Benim de gözlerimi tutuyordun sanki
Uyuma sende hayalet diyordun
O güzel günleri…
Her dalışımda,uyanman geldi aklıma
Uyuyup da seni bir kez daha kaybetmek istemedim.
Uyandığım da sabah oldu diye üzülecektim.
O gece öyle güzel uyuyordun ki
Bu sen, sen değilsin artık…
Sen bir gün bulacaksın gerçek seni
Ama o güne dek ben kaybedeceğim kendimi…