Şimdi yoksun Şiiri - Özlem Özdemir

Şimdi yoksun can...
Kurumuş bir hayat yaşadığım.
Ellerinin gölgesi yok yüzümde
ve gülüşünün izi kalbimde.
Şimdi yoksun can...
Damarlarımda dolaşan zaman yok.
Gök aynı gök,yokluk aynı yokluk
ama acı başka acı burda! !
Acının rengi değişti kalbimde sen gideli
Yüreğimi bandırdığım kokusu aynı koku değil.
Bu sabah güneş doğmadı örneğin sen yokken
Koyu siyah bir sabahın acı kırmızısındayım.
Hayatın karasına yaktığım mum,
alevine beyaz giyindi
ve rengarenk bir kutlama dumanında.
Şimdi kalbimde tüten duman
gözyaşlarımın kollarında.
Bu kaçıncı yaktığım mum yokluğunda rengarenk
bu kaçıncı acı uğurlayışı kalbimin kırgın.
Kaçıncı sallanan el içimden,
kaçıncı kapanışı kapıların.
Bak sensiz dinlediğim ilk ezan sesi bu
ve ilk susturuşum sevgimi.
Bir hasretinle yandığım sen var şimdi,
bir de hasreti duyulmayan ben bu hayatta.
Biz diye birşey yok.
Kocaman dünyada kocaman yalnızlıklar yaşanan..
Kocaman hayatta küçücük mutluluklar.
Hangi mutluluğu kaldırsan altı kırmızımsı siyah.
Önce kalbimin başlasam değiştirmeye rengini,
sonra dünyanın sonra aşkın.
Ve kocaman bir fırça elimde,
en sonunda acının...
Bir salıncakta sallanan mavi beyaz bulutlar
ve saklamaktan bıktıkları,
gökyüzünde apaçık dev gibi dolunay.
Kim demiş sevince tozpembe herşey diye,
İşte sevdim...
Pembesi çoktan gitmiş,
tozu var sadece elimde..

06/09/2005