Şimdi yaylalar Şiiri - İbrahim Kılınç

Tabiat canlanıp giriyorken biçime
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar
Baharın coşkusu doldu içime
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar

Yeşil orda mor renklere karışır
Arap atlar şahlanarak yarışır
Çadırlarda dost akraba görüşür
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar

Beyaz çiğdem ak karlardan gülüşür
Menekşe kokusu göğe erişir
Kuzu koşup koyun ile karışır
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar

Bir an güneş, bir an yağmur görülür
Tabiat yemyeşil göne bürünür
Orada yaşanır, burda ölünür
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar

Ak gerdanı örter yazmanın ucu
Toprağı çapalar kazmanın ucu
Kaçamak bakışır gözlerin ucu
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar

Güllü şalvar ince bele dolanır
Toplulukta gülümsesen alınır
Akşam üstü bir yorgunluk görünür
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar

Gür ağaçlar çadırları gölgeler
Ritimle çalışır kınalı eller
Canlanır ellerin değdiği yerler
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar

Güle dönüyordur şimdi goncalar
Doğan yavru tabiatı inceler
Diz boyu olmuştur yerde yoncalar
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar

Teryağ yufkayla yapardım dürüm
Burada esirim, orada hürüm
Yoktu üzüntülü geçen bir günüm
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar

İbrahim içimi dertle kapladın
Herşeyi anlattın, bir şey atladın
Yarin hasretini niye sakladın?
Gözümde tütüyor şimdi yaylalar