Şimdi Yanıma Gelsen Şiiri - Canfeza Turgut

Etraf karanlık, sen önüme sabahı seren
Seninle hep mutlu olan, seni içinden geçiren
Kulaklarımda sesler sessizliğinden yanıma seksen
Onca şiire gerek kalmazdı şimdi yanıma gelsen

Herkes yalnız en çokta ben ama sen İstanbul ‘da binlercesin
Hep bir ağızdan adını diline dolamış onca kesim
Aşk çölde yaşayan bir çiçekse bu da nesi
Yokluğunun varliği çölüme seriyor seli

Sel ise gözlerime seni sen meyvesi
Ağaçların her dalında olsa bıkmadan yerim
Günde 3 öğün sen yesem doymaz gözüm doymaz nefsim
Senden uzaklaşmaya çalıştıkça duyulur içimin sesi

Aşk bir sudur dediler iç dediler içtim litrelerce
Tadını alamadım hiçbirinde hiçbiri sen
Hiçbir şey sen ne geçmiş ne gelecek ne de şimdi
İkimiz bitsek dahi başım hala dimdik

Başım dik sana yetimim sana canımı yedirdim
Sana yazdım her gece gözlerimden yaş getirdim
Sana yazdığım her satır felçli elime sedirdi
Ben sana böylesine açken yokluğunu kim yedirdi?