Şimdi ve Ebediyyen Şiiri - Mehmet Solak

a/

siyahtır
saçları aşkın
cürmümeşhuda seni ortak kılan
seni kırılgan düşlerde zümrüt
dokunuşlu ellerin tanıklığında

nasıl geçersin yoksa bu derbentten
yaşayan ölü her bir parçanla
savrulurken kelimeler arasında
torbasında yavrular biriktiren anaç
bir kanguru olamadan şehrin dağdağasında
kim kurtarır seni daha horozlar ötmeden
çekilmeden deniz karadan bir kez daha
kızıl bir kısrağın üstünde
dörtnala yaşarken
aşk
-sızken sen ve çoksesli
yüzünde asılı bu ironik hüzün
hangi klişeden esin öyle postmodern
hangi beyaz tenden simsiyah
öfkeyle örselenmiş arzulardan

ş/

şimdi aşk
ebediyyen değişir
et tırnak olur saçın süpürge
ademin kızlarından biri ankara sokaklarında
afyon kaymağı ellerin
el olur dudakların dudak saçların saç
şen şakrak toylarda çocuksu panayırlarda
depdeli küpeli

şimdi kork aşktan
ertelenmiş soruların faraza
bilinen cevaplarından ezelden
sonsuza dek sürecek bu ilenç
bu gerekli açıklama yoksa
kim sevmez genç ve yağız
bir delicanlıda açtığı yarayı
sağaltmayı ölmeden önce
dolmadan göz çukurları ve ağzı toprak
olmadan yorganı koynu toprak

k/

aşk için kaybeden
ölmez öyle her kapı eşiğinde
her çat kapanan hiç açılmayan
ardından sürgülü bedenlerde

sönsün ışıklar haydi sil
ruj lekesini dişlerinden kan sanılmasın
unutma bakmayı kendine iyi bak
bir başkasına bakarak hep başkasına makyaj niye
herkes olamazsın kendine aşksız kendine sen
bitmez burada bu diyalojik karnaval
kendine güdümlü lanet

aşk/

şimdi
ve
ebediyyen