Şimdi Üşümüyorum

Şimdi Üşümüyorum...

Karanlık içinde
İzbe bir zindandayım
Üstüme üstüme geliyor
Buzdan duvarlar
Haramdır her an
Nefes alıp verdiğim anlar
Zaman geçmek bilmiyor
Gün müdür
Gece midir
Zaman içimde kaybolmuş
Bense
Zaman içinde yok olumuşum
Ruh gibiyim

Hayat rüzgarında
Amaçsız savrulan
Güz yaprakları gibiyim
Bir robot misali
Düşünemez haldeyim
Zihnim karmakarışık
Mevsimler birbirine karışmış
Bahar mı hazan mıdır
Bilemiyorum

Gelecekten umutsuz
Geçmişte geziniyorum
O an yaşanmışlıklarım
Rüya mıdır
Gerçek midir
Kavrayamıyorum

Unutmuşken kendimi
Neredeyim
Bilemezken
Ayaz bir rüzgar
İçimi titretti
Üşüdüm o an
Vücudum buz kesti
Üstümü örtemedim
Büzüştüm iyice
Dortop oldum
Yerimden doğrulamadım
Bir böcek gibi
Zeminde çakılı kaldım

Sonra
Tatlı bir uyku sardı benliğimi
Bıraktım kollarına kendimi
Ruhum yavaşça süzüldü
Uçtu canevimden
Isıttı tüm vucudumu
Topraktan sıcak bir örtü...
Şimdi üşümüyorum...

22.06.2007