Şimdi tam vaktidir yaşamanın

bir kanca
asılı duruyor tavanda
öylece yukarıdan bakıyor bana

sönmüş bir kibrit çöpü gibi
bürünmüş kara sevdaya
bürünmüş kavuşma arzusuna

orada usulca bakıyor bana
kaçırıyorum gözlerimi
boyası dökülmüş çatlak tavandan

uzanıyor şöyle bir metre
tavandan boynuma
girmiş koynuma çoktan
bir ince halat

dur diyorum
daha tükürmedim kahpenin suratına
zamanı değil kavuşmanın

çek kollarını üstümden amansız yağmur
şimdi yaşamanın
tam vaktidir
bunca çağrına kulak veremem
inadına yaşamalıyım

dur!
daha tüküremedim kahpenin suratına