Şimdi seninle,
Ne küçük bir yıldızın mavide uçuşunu
Ne de öldürülmüş çiçeklerin hüznünü bölüşüyoruz.
Palandöken'e kar nasıl yağardı,
Eyfel Kulesi'nden Paris nasıl görünürdü,
Unutmaya başladık.
Ağzımızda cam kırıkları,
Konuşamıyoruz...
Ellerimiz kesikler içinde.
Gözlerimizi, kaybettik
Ayrılıklarda.
Şimdi susuyoruz;
Çünkü sözler, anlamını kaybetti çoktan.
Türkülerden ve oğullarımızdan başka
Masal kalmadı yaşanacak...
Şimdilerde,
Arada bir üç beş güzel dostla
Rakı içip
Türkü söylüyoruz.
Sonra susuyoruz.
Şimdi susuyoruz...
Kayıt Tarihi : 3.5.2006 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)