Şimdi Suskun Zonguldak Şiiri - Gülden Işık

mişli geçmişin öyküsünde;
kömür tüten vagonlar geçerdi bu raylardan...
sarı şapkalı,gözü sürmeli işçiler geçerdi peşi sıra.
yükünü almışlığın sevinciyle,
bir başka öterdi limandaki gemiler.
simitçisi bir başka seslenirdi,kısmetinden.
bir başka yaşanırdı aynı sevinç,
aynı kederler.

güneş yollara düştüğünde;
emeğin sesleriyle uyanırdı şehir.
solgun önlüklü çocuklar,aceleciydi;
markasız halleriyle büyürlerdi erkenden.
çıkınındaki azıkla doyan babalar;
yeri titretirdi onur kırıntısı için.
martılar,açık denizlerin kuşuydu.

vefa aklına geldiğinde;
şimdi git de bir bak!
ne raylarında vagonlar...
ne işçi kamyonlarının adı,sanı var.
parası,sömüren olmuş...
pulu,razı gelen.
işçiler sus pus...
makineler sus pus...
(k) ömür dersen;
gün yüzü görmeyi bekleyen,mahpus.

18 Nisan 2013