Şimdi sorma Şiiri - Nalan Arslan

Her yeni güne senle doğardık,
Yeni gelen geç kalınmışlığı, senle doldurur yaşardık.
Ne güzel de dolu dolu yaşardık, paylaşırdık her şeyi...
İlk başlarda iki yabancıydık,
Sonra ayrılmaz iki aşık...
Hatta derdim yapışık siyam ikizimiyiz diye.
Sen nerede ben orada.
Ne olduysa oldu işte birgün,
Koptuk iki arada bir derede.
Sonra yine iki yalancı bahar olduk,
Savurduk hoyratça en acımasızından tüm hayallerimizi,
Üstelik yaktık tüm anı ve resimlerimizi.
Yalan olduk yalan!

Şimdi sorma...

İki yabancı sehrin iki kahramanı olduk.
İkimizde kendi kabuklarımızda kalamadık,
Yeni yeni arayışlara daldık,
Daldıkda hiç çıkamadık.
Battıkca battık.

Sözler verip yeminler etmiştik ya!
Söyle hangimiz onların arkasında durduk?

Söyle... şimdi böyle mutlu olduk mu?

Şimdi bana sorma...
Ben umutsuz vakayım!
Hiç de arama!

Sen? ya sen?
Mutlumusun oralarda?
İşte orası da muamma...
Ne çok şey beklediysek aşktan,
Orta yolu bulup birleştiremedik işte.
Şimdi ikimiz de uzun yolların iki yabancısıyız,
Geziyoruz gezgin misali bir aşktan diğer aşka.
Belki birgün çakışacak yollarımız ya bir barda,
Ya da adı sanı bilinmeyen tanınmayan yitik otel odalarında.
Söyle mutlumusun sen şimdi oralarda?

Ben umutsuz vaka,
Sen mutlu ol o kaldığın yitik odalarda...