Dünyanın oluştuğu gün kadar,
Karmaşık.
Sevgilinin sevgili ile buluştuğu an kadar,
Heyecan dolu.
Papatyanın ilkbaharda buluşması,
Rengarenk gökkuşağı ile.
Bedeninin girdiğinde toprağa,
Ruhun doğa ile birleşimi.
Ağaç köklerinin o inanılmaz,
Sarılısını toprağa,
Sunmak ruhun derinliklerine,
Zakkumun özünü.
Su kadar berrak,
Kar gibi ak olsan,
Bir an birleşsen yedi cihanla.!
O an...
Duymadıysan feryadını,
İçindeki fırtınada sürüklenen,
Kaybolan çocuğu.
Açma gözlerini,
Sunma dudaklarını!
Mehmet Aydemir 22.10.96 saat: 15:10
Kayıt Tarihi : 21.4.2008 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!