Hani birlikte aynı gökyüzüne bakıcaktık
Aynı yıldızları izleyecek
Hep aynı dualara amin diyecektik
Ben şimdi kimsesiz bir çocuk
Çatısız bir ev, yarım kalmış bir hikaye gibiyim
Senden geriye kalan ,
Sadece hayallerimle tutunuyorum hayata
Yaşamaya çalıştıkça yaklaşıyorum kara toprağa
Yaşamak sadece nefes mi almaktır
Yoksa sabaha kadar ağlamak mı
Yada ağlarken sesin çıkmasın diye
Tuttuğun nefeste boğularak ölmek mi
Şimdi en kuytu orman ne kadar sessizse
Bende o kadar sensizim ...
Kayıt Tarihi : 29.8.2020 08:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kevser Açıkel](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/29/simdi-sensiz-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!