Şimdi Seninle Beraber...

Şimdi seninle beraber Eminönü vapur iskelesinde olmak vardı.
Uzun boğaz turuna iki bilet alıp denize açılmak ne güzel olurdu.
Şehrin gürültüsünü trafiğini derdini belasını unutmak ne kelime?
Sen yanımdayken ben bile aklıma gelmezdim ki.
İki çay iki simit söylerdik denizin ortasında yalılara bakarken.
Çayları biz içer simitleri martılarla paylaşırdık.
Gözlerimiz birbirlerine her baktığında sevgi sözcükleri fısıldarken,
Ordan burdan konuşurdu ağzımız etrafa ayıp etmemek için.
Kollarım bedenini sarmak için can atarken,
Kim bilir belki bi fotoğrafçının konu mankeni olurduk bilmeden.
Vapurda çalan şarkıları birbirimize armağan ederdik. Hele bi de denizin kalbinde
ortak şarkımıza denk geldiysek,
Eşlik bile edebilirdik içten.
Boğaz turu bitince en yakın Seyyar arabaların birinde satılan kestanelerden alırdık biraz.
Eminönü meydanında Galata'yı cepheden gören bir bankta oturup,
Son kestaneyi sen yiyeceksin diye birbirimizle çocuk saflığında inatlaşmaktan,
Milletin bize anlamsız manalarda bakmalarını fark etmesek de olurdu.
Mesele fedakarlıktı sonuçta.
Yoksa bizde bilirdik son kestaneyi ikiye bölüp paylaşmasını.
Aslında yapılacak o kadar çok şey vardı ki yapamadığımız.
O kadar söylenmemiş sevgi sözcüğü birikti ki içimde.
Şimdi hepsi hayallerde yaşanıp söyleniyor.
Olsun hayali bile az da olsa mutlu edebiliyor ya insanı gerisi önemli değil.
Zaten hayal kurmak az da olsa insanın kendini mutlu hissetmesi için değil mi?
Amacına az da olsa ulaştı zifir gece.
Yatağa yarı mutlu yarı buruk uzandım.
Seni bilmem ama ben senden sonra her şeyde eksik kaldım...