Şimdi Senin Boşluğun Yaşam

Şimdi senin yokluğuna alışma zamanı
Senden geriye kalan koca boşluk
Bir kara deliğin yansımasıdır belki
Aç bir ejderha asla doymayan
Asla dinmeyen bir yürek nasırı

Yeniden bulutlandı gökyüzü
Tam güneşin sıcaklığını yakaladım sanırken
Hep parçalı bulutlu yağışlar yaşam
Şimdi kaçtığım yüzün yine
Korkularım heybemde taşıdığım
Gecenin ıssızlığı tek sığınak yine

Gün ışığından korkalı kaç zaman oldu?
Kaç zamandır umudun yakıcılığı
Her şey birbiri içine girmiş karmaşık imgeler yumağı
Şimdi dışarı çıkıp bir öfke nöbeti kusasım var yine
Haykırasım yaşamdaki saçma kabullere

Kaybolmak ne zor iş bir bilsen
İnsan karmaşasında
Kendinle kalmak ne zindandır bilsen
Kayıplığında bulunmak nasıl bir travma
Kaçışım senin zindanınken
Düştüğüm kaçışımın zindanıyken
Şimdi yokluğun koca bir tufan
Yalnızlığım bir çölde susuzluk

Garipsenecek haller
Kaçtıkça saplanılan yarınlar
Yarını dün olmuş yaşamlar
Hep bir tekrarı aynı filmin
Yazanı sen oldukça
Konusu beslendiğin toprağın,suyun havanken
Ne kadar kaçsan da
Hep çocukluğunun üryanlığı
Gençliğinin vurulmuşluğu
Bir kere kaybetmekle başlamanın yitikliği sadece
Şimdi sen yoksun ve yaşam tüm boşluklarıyla
Amansız bir okyanusun tusunamisi gibi gelmekte üstüne
Çırpındığın dalgaların seyir defterinde sürüklenirken…

(06/04/2011 İstanbul)