Ben seninleyken ah seninleyken hiç ürpermezdim korkmazdım farketmezdim insanların kayboluşunu.
Buluştugumuz banka yürürken adımlarımı bile sayardım,şimdi sen yoksun ya ne adımlarımı sayar oldum nede tozlanmış banka oturur oldum.!
Bir birimize bakıp kızarırdık ya güneşin bize masumca dokunuşu diye fısıldaşırdık ya.
Şimdi sen yoksun ne güneş yüzüme masumca dokunuyor sanki ayrılıgı yüzüme serpeliyor..
Artık sagıma soluma dikkatlice bakıp halüsinasyon görüp kendimi avutur oldum.
Park köşelerinde sallıngaçta sallanan çoçukları görüp aklıma gelip Senden iyi baba olur deyişin vardı ya
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta