Ben seninleyken ah seninleyken hiç ürpermezdim korkmazdım farketmezdim insanların kayboluşunu.
Buluştugumuz banka yürürken adımlarımı bile sayardım,şimdi sen yoksun ya ne adımlarımı sayar oldum nede tozlanmış banka oturur oldum.!
Bir birimize bakıp kızarırdık ya güneşin bize masumca dokunuşu diye fısıldaşırdık ya.
Şimdi sen yoksun ne güneş yüzüme masumca dokunuyor sanki ayrılıgı yüzüme serpeliyor..
Artık sagıma soluma dikkatlice bakıp halüsinasyon görüp kendimi avutur oldum.
Park köşelerinde sallıngaçta sallanan çoçukları görüp aklıma gelip Senden iyi baba olur deyişin vardı ya
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta