Şimdi Sen Yatıyorsun Şiiri - Zeki Günay

Yine bu sonbaharda, sensiz döküldü yapraklar, Şu dünyada sensiz doğdu, üzerime şafaklar.
Sen çok ama çok özledim, benim gül yüzlü yârim,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

Sen yatağımda ağlayışımı duyuyor musun?
Resmine her gece sarılıp seni öptüğümü.
Hatıralar, anılar, bak yakıyor yüreğimi,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

Gelinliğin duruyor mezar taşının altında,
Hadi bende hazırım nikâhımızı kıymaya.
Kalk yanıyor içim yoksa duymuyor musun beni,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

Bak nikâh şahidimiz Ece ve Ali burada,
Onlar kolumdan tutuyor beni götürmek için.
Ama ben sensiz gitmek istemiyorum buradan,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

Allah aşkına söyle bana, bu sensizlik niye,
Niye söyleyin bana sevmek sevilmek çok acı.
Seni bir kaza kurşunu beni bin kurşun vurdu,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

Artık aşk şiiri yazmıyorum biliyor musun?
Etrafımı sarmış hep acılar ve hep hüsranlar.
Sen yoksun yanımda neyleyim açan şu gülleri,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

Ben hayatımda seni ilk defa yalnız bıraktım,
Sen toprak altındasın ben ise fani dünyada.
Tutup elinden okşayamıyorum saçlarını,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

Senin mezarını gözyaşımla sulayacağım,
En güzel dualarım hep senin ile olacak.
Benim gönül çiçeğim, benim biricik sevdiğim,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

İki çocuk istemiştik biri kız biri erkek,
Kızımız Hatice erkek olan ise Muhammed.
Olmadı benim gülüm erken aldı seni toprak,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

Ozan Zeki yorgun dertlerden ve kederden yana,
Söyle bana sevdiğim sen beni anlıyor musun?
Bekle beni bir gün bende geleceğim yanına,
Şimdi sen yatıyorsun öyle mi, kara toprakta.

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
02.09.2014