Şimdi Sen Gidiyorsun

şimdi sen gidiyorsun
ne kadar oldu
seni gormiyeli
yazmamisim son gordugum gunu
bekledigim gunu biliyorum
bekledigim gun yakin
oyle yazmisim
simdi sen orda duruyorsun
oyle durgun
ve kin dolu
ben burdan bakamiyorum
oteye gozlerine
elini
gozlerini
yuzunu goruyorum
sana baktikca
kendimi goruyorum
cocugum karsinda
oyle soluksuz ki her sey
simdi anliyorum
gunesin batisindaki
o rengin anlamini
sonrasi da oturup dusunecektim
kendi kendimden once kendimin biledigini
bildiigimi sanip
sonra gozlerimin icinden geldi
bir guzelligin cogalan pinari
adini aylin dedigim her kiz simdi
kendi oykusunu oynuyor
kendi onceki benliginde
sarisin bir kiz durmakta
kollari acik
yana dogru
bakiyor
ne yana baksa deniz
ne yana baksa baska
bir sevgilinin gozlerini goruyor
dokundugu her sey renkleniyor
sari sacli bir kiz gozlerimin ucunda
yasami okuyor
her sey istedigi gibi
mutluluk
ayrilik
ozlemiyle
hepsinin biriktirmis
saclarinin golgesinde
her sey canlaniyor birden
ona bakan gozler
ne bilir
asiklarin
ask kacamak gozleriyle
baktigini
ve dukunmak istedikleri
bir kiz
oyle buyuk ki yuregi
her sevgiyi sigdiriyor
belliki
savrulacak simdi zaman
yaslandiginda bedenlerini
zaman takvim gibi kopmaz
ya da yapraklarla birlikte hatirlamaz
simdi boyle dedim
kagida
sarisin bir yalnizlik
beni
bekleyen
evde
oturup siirde yazacam
ve sonra
katlayip kagitlari
adamin elleri titreyecek
birden bir carpintiyla irkilecek
gozleriyle gunese bakacak
sarisin kiz tamda
orda durup
tum saskin asiklari seyerdecek
evin sivasi dokulurken
icimden
bir nehir
akacak
kac gece daha
ellerimi kafama koyacam
dalacagim mazi dieycegim yerlere
dun seni gordum
yarinda gorebilecegim mi
boylece
bitecek
yazilar kalemin ucunda

gunler daha bitmeden
acisiz bir hayatin
ucunda acildi siir