Şimdi Sen Şiiri - Ömer Ayhan Özdemir

Şimdi sen,
Bir özlem ülkesisin.

Topraklarında,
Sarışın çocuklar büyüyor.
Yetişen her çiçekte,
Benden bir şiir dilleniyor.

Ağaçlar genç yaşına rağmen,
Böylesine köklü ve olgunken,
Rüzgar sert esmeye çekiniyor.

Şimdi sen,
Bir akdeniz şehrisin.

Sevdiğin yazarlara özenen,
Binlerce edebiyatçı yetiştireceksin.

Senin sevdiğin cümleleri,
Keşke ilk ben söyleseydim.

Papatya sever misin?
Dünyanın ilk papatyasını ben dikseydim.

Şimdi sen,
Her zaman olduğu gibi,
Bilinmez bir sahilsin.

Gözyaşından denizler,
Kıyıya usul ve ezgili bir sesle vururken,
Sahil kenarı kırılmış şişeler,
Kehribar rengi bir parlamayla gözüme çarpıyor.

Ayağım takılıyor,
Dilim tutuluyor.

Şişelerden biri elimi kesiyor.

Şimdi sen,
Elimi kesen bir şişesin.

Nefret ettiğim yazarlar,
Kıskandığım şiirlersin.

İstemsiz bir gülümseme,
Daha çok tatlı bir serzenişsin.

Neysen nesin.
Karahindiba diyince aklıma ilk sen geleceksin.