Şimdi Şehrim Daha Sessiz

Ben yine tekrar tekrar bir sensizlik içiyorum
Tüm kederlerim vurunca dibe
Sessizliğinde kayboluyorum gecenin
Karmaşık duygular içerisindeyim
Bu duygusuz gecede
Dur durak bilmeyen umut yolcusuyum
Simsiyah bir yangın başlar
Ömrümün sonbaharında
Sessizce yanar sessizliğim
Ve sonra gittiğin yöne doğru savrulur
Sımsıkı sarılır ruhuma işlemiş günahlar
Özlemine yanarken yokluğunun belası bulaşır ellerime
Artık yabacısıyım etrafımdaki herkesin
Yanılsamaların huzursuzluğu yanıbaşımda
Gece perdesini çekerken kentimin üstüne
Sancıları başlar sokaklarımın
Tanrı tanımaz uçurumlar oluşur
Kör bir bıçakla dörde bölünmüş yüreğimde
Bir sendromun arifesinde gibi bir heyecan
Soi yanıma saplanır
Yağmalar geçmişimi bir işgalci edasıyla
Geleceğime el koyar
Yokluğunda ey yar yokluğunda
Şimdi şehrim daha sessiz
Ve ben sensiz...

12 Ekim 2016