Şimdi şehirler ötesinde Şiiri - Murat Ülkü

Şimdi şehirler ötesinde...
Ama kim bilebilir?
Belki bir "ışık" huzmesiyle
Pencerenin önüne konarım.

Belki de "deniz" olur çarparım
Gönül kıyına.
Belki "ateşin" olur ısıtırım
Üşüyen ellerini.

Sen yeter ki "bana bir kapı aç gönlünde..."
Gözlerinden akan her "gizli damla"
Benim "gökkuşağım".

Adının geçtiği her "sessiz an"
Benim "şarkım".
Avucunda tuttuğun o "sıcaklık"
Benim "yuvam".

Unutma, aramızdaki tek şey
Sadece "zaman"...
"O da geçer, sen yeter ki beni orada tut!"

Ve o "kalpte" açan
Bir "gül" olurum.
Her sabah güneşe bakan
O ilk "tomurcuk".

Unutma, her bekleyişin
Bir "vuslatı" vardır.
Geceleri saydığın
O "yıldızlar" şahit.

Ne zaman istersen,
Ben senin "nefesindeyim"...
Sadece gözlerini kapat,
Ve "ismimi fısılda..."

Çünkü ben sadece sana ait
Bir "sır'ım" artık.
Tüm kapıları kilitli
Bir "duygu kasası".

Kelimelere sığmayan
Bir "hasret türküsü".
Gözyaşın düşerse yere,
"Ben o toprağım."

Sana yürüyen her yolda,
"Ben o ayak iziyim."
Bırak mesafeler bizi
"Korkutmasın..."

Her nerede olursam olayım,
Benim "pusulam" sensin.
Kaybolduğum anda bile,
Yolumu bilen "tek ışık".

Ve her yeni başlayan sabah,
Sadece senin "hüznünle" doğar.
Unutulmasın ki,
En uzun "yollar" bile biter.

Benim "sana olan" inancım
Tüm "kaderi" yener.
Bekleyişin sonunda
Olan "mucize".

"RUHLARIMIZ BİR, İKİ YAKADA..."
"O an gelince, ne şehirler kalır ne yakalar..."
O zaman sadece "ben" ve "sen"
Ve sonsuz "bir nefes".