Şimdi Sana Daha Karanlığım Sevgili

Sıradanlığıma sırlarımı ekledikçe karmaşık duygularım artar oldu sensizlikte
Unutamadığım gözlerinin manzarası aklımdayken aklımı yitirmek istiyorum
Yalnızlığı bıraktın bana ben bende kayboldum, gidişinle haritasız bir mayın tarlası gibiyim
Yüreğim her an basabilir bir mayına ve milyonlarca sana bölünebilir
Oysa bir sen bana çok gelirken milyonlarcanı nasıl yaşatabilirim

Milyonlara bölünmüş yüreğim boşluğunda ağlamaklı,şah damarımda ki kanım dondu
Yaralarımın merhemini alıpta gittin,gidişinin ertesinde yaralarım derinleşti
Bir ölüden farkım yok artık her an hortlayabilirim yüreğine
Ölüm sessizliğinde ağlamaklı yaşlarımı yağdırıyorum yüreğimden
Yağmurlarım sellere dönüşürken içimde bir facia oluyor ve neyim var neyim yoksa sürüklüyor
Ardından bir gitme bırakıyorum ama gidiyorsun en serseri yanımı da alıp
Gözlerimde seni seviyorumların kalıyor,artık inanmıyorum gözlerine
Fütursuzca oyuyorum gözlerini gözlerimden içimin çığlıklarını duy’sana Susmalarımdan..
Matemin yüreğimin dehlizlerinde isyanlara soyunurken katili oluyorsun “SENİN”
Bir korkak gibi kaçarken senden seni ben kadar seveni bulacağını umuyorsun
Bilmiyorsun ki kaçtığın kişiyi de içinde kaçırıyorsun tutsak etmişsin bir kere zindanlarına..
Zindanlarının karanlığında bir meşale yakıyorum sen gittikçe meşalem sönüyor
Şimdi sana daha karanlığım sevgili
Git gidebildiğin kadar her adımında bir SEN sürüklüyorsun peşinde
Yollarının bana çıkması umuduyla Hoşça’Kal!