Şimdi Pardon Ben Seni Seviyorum Zannetmi ...

Neden herkes “kendine iyi bak” denilenlerden, oluyor?
Yok, yok ben kabul etmiyorum,
talan et, darmadağın bırak,
sonra da “kendine iyi bak”… Yok arkadaş…

Ben bir defa seni seviyorum demişim,
sen git, giderken bütün ormanları yak,
sonrada pardon! ! ! Olmaz, olmamalı…
Oyuncak mı bu, oynayıp, yırtılacak, bez bebek mi?

Sen kimsin, nesin pardon diyerek, gidecek kadar haaa! ! !
Nesin, sevginin azraili mi?
neden o zaman sevgilim dedin, neden gözyaşı figandın bir zamanlar,
niçin yüreğimin vuruşlarını avuçladın,
sevginin tabancası mısın, söylesene, hem de boş, mermisiz?

Sevmek günah mı, can alacak kadar,
sen, seni seviyorum derken bana, günahsız bir melek miydin?
Şimdi pardon, ben seni seviyorum zannetmiştim,
başka şartları yaşamak istiyorum, seninkiler yetersiz,
“sen kendine iyi bakar mısın” haa!

Yeter, yeter olmalı ki akıtılan göz yaşları da bitmeli,
biterken de bütün orman yangınları söndürülmeli,
sevgi adına.
Ya da, aşk yaşanmamalı…

Dur, dur biraz sakinleşelim;
Nedir bu gecenin son karanlığında,
Uykudan uyanıp, meydan okumalar bende,
Rüya mı gördüm…

Sen var ya, uğruna ölüneceklerden değil miydin,
Pardon, pardon, çok pardon… ya…
Kömür çuvalı gibi kara, dinamit gibi riskli yüreğim yine…
Ne bu, armut ağacı mıyım ben?
Her gün bir meyvesini çürüterek dibine düşüren.
Hiç mi sağlam kalmayacak bir yanım?

2007 İzmir-- Çandarlı