Şimdi Ölsem Vebali Kime?

Kimselerin bilmediği bir yerdeyim..
Gitmenin hak, kalmanın ızdırap olduğu demlerdeyim...
Çaresizliğin kollarındayım..
Yönünü kaybetmiş rüzgarların savurduğu yerlerdeyim...
Dünyalara kafa tutup iyi niyetime yenilmişim..
Mezarlıkta ağlamalara şahit çiçek gibi yitik haldeyim..
Ayrılık kadar hüzünlü...
Son sarılma kadar acı doluyum...
Sorguluyor bazen insan kendini...
Ne işim var bu dünyada..
Olanların tek kabahati benmiyim..
Yaslandığım duvarların yıkılması...
Hislerime kurulan kumpasların...
Arkamda sandıklarımın karşımda bitmesine..
Merhametimin kullanılmasına sebep benmiyim...
İçimde volta atıyor konuşmadıklarım...
Suskunluklarımın bedelini ödüyorum...
Sırtımdaki onca ize rağmen dilim savunmasız ve suskun...
Hala kendimde kusur arıyorum...
Alınmasaydı sevinçlerim,
Terk edilmeseydim kuytulara,
Nefes almak için nedenim kalırdı..
Şimdi ölsem vebali kime, gitsem kimin içi acır...
İzlerini sile sile ayak izlerimin...
Üstüne basa basa merhametimin...
Geride bırakıp geçmişi...
Dönülmeyen yerlere gitmek istiyorum...
Geçer diye bir kelime var...
Üzülme geçer...
Boşver geçer...
Ya takma kafana geçer...
Geçmiyor işte geçmiyor..
Geçer sandığım herşey paslı bi şarkıda yeniden can buluyor...
Cam kesiğini bile unutur da insan..
Ama yürek kesiği geçmiyor unutamıyorsun...
Hep aynı yerden kanıyorum...
Hiç kimseden birşey beklemiyorum..
Bırakın yaram kabuk bağlasın yeter...