Kapkara bir yalnızlık üzerime çökerken
Keder yüklü duvarlar dört tarafımı sardı.
Yazdığım bu şiiri gözyaşımla dökerken
Bu karanlık dünyada şimdi olmamak vardı...
Tükenip pes ederken dallarım da kurudu
Hiç mutlu olamadım umutlarım kurudu
Islak ıslak el açtım dualarım kurudu
Dayanmaya çalıştım bu imtihan çok zordu
Kare kare yazılmış, artık yüzüm gülmüyor
Razıyım yazılana yakamı da salmıyor
Ne yaparsam yapayım elden bir şey gelmiyor
Yaşamaktan usandım bu leke beni yordu.
Kendi acılarımı çok zaman sallıyordum
O'nları zaman zaman koruyup kolluyordum
Öl deseler ölürdüm canımı yolluyordum
Nedense bu dünya da hep sevdiklerim vurdu.
(Polat Tek)
2 Ekim 2016
GECENİN DİBİNDEN! !
Kayıt Tarihi : 2.10.2016 02:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!