Şimdi Ne Yana Baksam Sen Varsın

Şimdi ne yana baksam sen varsın.
Ne yana baksam acı duruyor taptaze.
Dört yanım duvar, dört yanım beton.
Kısa zamanlara sığdırdığımız kırk yıllık sevda bitmiş,
Ya da sen bitti diyorsun kendini avutmak adına.
Lakin ben de eminim kendi adıma,
Ve adım gibi biliyorum ki;
Bitmedi,
Bitmeyecek!
Ölüm gelip kapımızı çalana dek,
Yıldızlar gökte sönüp düşene dek,
Ve güneş ben ısıtmıyorum artık diyene dek,
Sürecek bu sevda.

Sözlerimiz var sevdiğim vuslata dair verilmiş,
Yeminlerimiz var ayrılmamaya dair edilmiş,
Yüreklerimiz var sevgi ile yoğrulmuş,
Emeğimiz var içine gözyaşı katılmış,
Biz varız sevgilim, biz varız!
Sağız, sağlıklı olmasak da.
Ben varım, sana ömrümü feda etmeye hazır,
Ve hatta etmiş ben varım.
Ruhum bedenimden ayrılmadıkça,
Canım cananından ayrılmayacak.

Bu sevgi bitmeyecek, bitirmeyeceğim!
Seni gökte ararken yerde buldum, yitirmeyeceğim.
Söz umudum, söz, kötü günleri geri getirmeyeceğim.
Sana canım karım demeden başımı toprağa yatırmayacağım.

Sanadır artık bakışım,
Sanadır su gibi akışım,
Sanadır çiçek çiçek bahar kokuşum,
Soluk soluğa kalmış olsam da,
Hep sana, hep sanadır koşuşum.

Her şey biter hayatta, belki birgün:
Hava, su, ışık ve belki de hayatın kendisi;
Lakin sen bende hiç bitmeyeceksin.
Yıldızlar gökten dökülürken bile ben seni haykıracağım.
Ellerim ellerini arayacak tutmak için.
Ne kadar çaresizde kalsam,
Ne kadar uzasa da dönüşün,
Umudumu hep diri tutup,
Seni yaşayacağım.
Ve seni bayrak yaptığım şu gönlümün rehberliğinde,
Yolumuz mahşere düşse bile hep seni, hep seni arayacağım.
Bütün şiirlerimi sana yazacağım.
Seninle doğdum ve seninle öleceğim…