herkesden cok farklı değil hikayem
yangınlar savaşlar ağıtlar ve tabiki barışlar
yasadıkca güzelleşti hayat büyüdükçe acılastı
göz yasını öğrendiğim gün acıyıda öğrendim
ıslandığım gün üşümeyi öğrendiğim gibi
bunca şeyin arasında bir tek sensizliği öğrenemedim
şimdi bana bu da geçer diyorlar
belkide geçer
ne dersin
oysa ben geçmesin istiyorum
çünkü bu hayatta bu acıyla ayakta duruyorum
yasanası bir zaman oldugunu anlıyorum
gittiğin gün kızmıstım sana oysa şimdi minnettarım
ölüm ve yasam arasındaki o çizgiyi gösterdiğin için
şimdi beni ne bu soguk şehir yıkabilir
nede bu soguk anlamsız donuk bakan insanların yüzleri
git istediğin kadar
öylesine kusandım ki acıya
söyle bir daha kim acıtabilir ki yıktıgın beni
Kayıt Tarihi : 5.1.2007 11:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yakalamak yılları
güzeldi
kutluyorum....
TÜM YORUMLAR (2)