Yine takmış vakit,kapkara gözlüğünü,
Atmış ocağına çaresiz gördüğünü
Karıncalar da uyuyor her taraf sessiz
Belki karanlıkta ağlamakta gereksiz
Negüzeldi çocukluğumda hülyalarım
Biraz da korkarak uçtuğum rüyalarım
Aşağı köydeki o koskocaman dutun
Adıydı çilli beyaz meyveleri umudun
Ziftli gecelerde anacığım yanımda
O da sevginin tadıydı sekiz yaşımda
Babamın emeği elin gavurunaydı
Yanımızda iken bile hep uzaktaydı
Hey gidi hey! Sor bakalım şimdi maziye;
Sekizindeki sevgiye, nerdesin diye
Karıncalar da uyuyor her taraf sessiz
Belki karanlıkta ağlamakta gereksiz
(1996 Konya)
Alparslan İpek 2Kayıt Tarihi : 21.5.2014 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!