Şimdi Kalkıp Pencereden Baksam

Şimdi kalkıp pencereden dışarı baksam
İçim korku ile sarsılacak
Oysa dört nala koşuyor yorgun atlar
Sırtlarında dört kişiyi taşıyarak

Ve herkes ve her şey yerli yerinde
Şu yerde duran kırılmış camlar
Kaldırımın üzerinde devrilmiş bidonlar
Gülüşen erkekler ve kadınlar
Ve Faytoncunun dudaklarındaki esrar

Bir ben miyim yerli yerinde olmayan
Boşluğun içinde salkım saçak
Çözemedim esrarını içime yerleşen karanlığın
Yaşam, niçin, niçin böylesine benden uzak