Şimdi iki El' siniz yakarışlarımda

Döküntülerim arasından çıkardığım eski bir mektupta
Satırlara dökülen Ben' e hiç benzemiyor Şimdi ki gördüğün Ben
Değişmeyen sadece Sen
...Ve sana duyduğum o korkunç tutku.

Bir zamanlar
Kağıdı kalemi eline aldığında, anlardım ki,
Yazılacağım...

Şimdi
Kağıdı kalemi elini aldığını düşünecek kadar zavallıyım..

Beni düşünmediği bir an yok sanırım derken,
Ardı arkası kesilmeyen telefon mesajlarında yazılı,
Ruhumu okşayan cümleleri okuduğumda.
Şimdi beni hiç düşünüyor mu acabalardayım,
Dünyanın en güzel Annesine sahip bebek varken kucağında..

Aldırma diyen ve bunun beni teselli edebileceğini düşünecek kadar
Beni tanımayan İnsanlar' a,Seni anlatsam kaç yazar ki..

Ben bu hayatın ta diye başlayan cümlelerimin sonuna asla adını getirmedim
Ve aklıma senden başka bir şeyi.

Sen bu hayata benimle başladın
Sonunu El' le bağladın
Şimdi iki el' siniz yakarışlarımda..