....şimdi Her Kes Ölüyor Sensizlikte

biliyorum unutamayacak kadar beceriksiz olduğumu
nasıl unutabilirim ki, boşluğuna ikide bir düşerken

oysa
..........sana ölüp gitmek vardı aklımda çoğu zaman
ah birde hayalin olmasaydı önümde

.....ey ömrüne bittiğim
...........yokluğundan bıktığım
sesin yok diye zaman geçmiyor yıllardır
yıllardır yokum kendimde, ey gözlerinde öldüğüm
geceden sonra gün gelir derlerdi, görmedim
sensiz sabah uğramıyor uzun zamandır
gece artık eskisinden de gece ve eskisinden uzun

sensizim... işte tam buradan ışıksızım

sıkışıp kaldım ben de var olan sen,
......................sende yok olan ben arasında
belki de bu yüzdendir,
.................sürgün yedim sıla denilen yüzünden

...kolay değil sensizliğin gecesine alışmak
..........ah benim birinci önceliğim
sesini bir daha üstüme örtememek var sonuçta

.........üşüyor sessizliğim/sensizliğim

ey içimin serini
................yağmuru
.........................fırtınası
....................................dolusu
gözlerinden henüz alacağım vardı,
.....................................bunu en iyi sen bilirsin
büyüdükçe büyüyor gözlerin, neden
neden güzelliğin vurur başını ikide bir seni sevmişliğime

ve neden eskisi kadar kolay değil
...................sen kadar gerçek bir hayal kurmak

............ve dokunmak o gümüş saçlarına

yokluğuna rağmen değişmedim,
...........................günün birinden başlarsın diye

sendeyim,
belki de bu yüzdendir içtiğin su,
...........................................yediğin ekmekteyim
ve ben hala bıraktığın gibiyim
.....................hala sende biten biriyim
ben eski ben
......ve eski seni içime dol-durmuşluğum
değişen bir şey yok, yanık koksa da tenim

içimde bağıran sensizliğe inat kendimi sana bağışlıyorum
ve susuyorum hemde deliler gibi özleyerek gözlerini

bu günde........aynı dün gibi
...........yoksun ya

şimdi her kes ölüyor sensizlikte

Orhan DEMİRTAŞ