Simdi hepsi yalan! Şiiri - Selma Ünsal

Ne cabuk gecti o güzelim günler.
Ne cabuk tükendi bütün ümitler.
Hic unutulmayacak sözler,
daim kalacak tüm degerler,
bir ömürboyu acacak güller.
Simdi hepsi yalan, hepsi soldu birer birer!

Ben senin günesin,
sense benim fenerim.
Birbirimizin isigi,
icimizin issitigi,
bir can, bir yürek, bir bedendik.
Simdi hepsi yalan, hepsini yitirdik!

Nasilda uzakti ayrilik bize.
Gönlümzde sadece sevgimizle,
yüregimizde sadece günesimizle,
dudaklarimizda hasret türkülerimizle,
icimizde yanan büyük özlemimizle,
sevmistik birbirimizi delicesine.
Simdi hepsi yalan, hepsi yasanmis öylesine!

Artik sadece kara gözlü degil,
kara bahtli oldugumuda anladim.
Ilk defa böyle candan yandim.
Sen benim icine son sevdigim,
son özledigim,
son sayikladigim,
son agladigim,
beni tamamlayabilecek son insandin.
Simdi hepsi yalan, hepsi mazimde yansin!

Korktugum basima geldi!
Sana baglanmaktan,
sensiz olamamktan,
hayatmin tüm anlami olacagindan, korkuyordum.
Korkuyordum bu rüyadan uyanmaya,
ebedi bir kabusda yasamaya.
Korkuyordum sana simsiki sarilmaya,
birakip gittiginde arkandan aglamaya.
Simdi hepsi yalan, hepsi mahkum unutulmaya!

Sana güvenip kalbimi ellerine biraktim.
Inan bu cileli oyunlardan biktim.
Geldin bana son kursunu siktin,
icimde kapanmayacak yaralar actin.
Anladim simdi asil yalan olan yasananlar degil,
sana besledigim tüm duygular yalan degil.
Yalan olan tek sey var yildizim,
Yalan olan sensin üzgünüm.
Nasil günes icin yildiz,
yildiz icinde günes yalan,
iste sensin bundan sonra böyle anilan!