Şimdi Güvercinim Şiiri - Kara Mehmet Şen

Ben güvercin oldum anne
Kanatlarımda sevgim,
Sessizliğim de yakarışlarım var.
Bilmezdim;
Ne demek olduğunu aşkın
Çevremde bunca sevenimle
Bilmezdim;
Huzurlu bir güvercinken
Dağ kırlangıcı gibi uçacağımı.
Yaşamak;
Başarı dolu süreçler
Kendinden emin haller
Kısılmamış, yaşarmamış gözlerle
Burkulmamış, kırılmamış kalplerle
Yaşamak isterdim annem.
Ben güvercin oldum anne
Kanatlarım uçmaya hasret
Sessizliğimde çığlıklar var
Haykırıyorum sevgimi kanayarak
Bir ben duyuyorum çığlıklarımı
Habersiz,
Kör, sağır ve dilsiz bir hayat
Kanatları uçmaya hasret
Güvercin olasım geldi anne
Çare ne bilemedim,
Aradığımı bulamadım,
Bulduğumu alamadım anne.
Sıkıldım buralardan
Uçmak geliyor içimden
Kapatsam gözlerimi uçuvereceğim
Benim için bulutları dağıtır mısın?
Uçarken önümü görebileyim annem.
Annem
Pusulam sendin
Uçmak geliyor içimden
Rotası belirsiz bir yönde
Gökyüzü masmavi
Gözlerim bulut yüklü
Biliyorum üzüleceksin bensizliğe
Bende ağlayacağım üzüldüğüne
Ağlayacağım;
Ulaştığım son durakta yalnızlıktan.
Annem
Kedere verdim seni
Ölümü aldım kendime
Ne olur küsme bana
Döne bilirsem uçtuğum yerden
Öpeceğim ellerinden ayaklarından.
Annem
Güvercinim şimdi ben
Uçmak geldi içimden
Hemde nasıl konulacağını bilmeden.